Najstarsza polska książka kucharska została spisana w 1682 roku przez Stanisława Czernieckiego, który piastował funkcję sekretarza i dworzanina księcia Aleksandra Michała Lubomirskiego, wojewody krakowskiego i pana na Wiśniczu. Jest to jednocześnie niezwykłej cenności zbiór, czyli kompendium przepisów stosowanych w bogatej kuchni staropolskiej, jak i tekst, którego samo już czytanie stanowi ucztę dla ducha i przysparza wiele radości. Nadworny kuchmistrz księcia Lubomirskiego był bowiem artystą zarówno jako kreator smaków, jak i wyrafinowany mistrz języka, w którym uwiecznił jego nadzwyczajne bogactwo.
To, co może nas współcześnie szczególnie zainteresować w tym dziele, to niezwykle rozbudowany, jak na obyczaje kulinarne tej epoki, dział potraw postnych, czyli przyrządzanych bez użycia tłuszczów zwierzęcych, mięsa i bez nabiału. Dzieło Czernieckiego, którego fragmenty cytował nawet Adam Mickiewicz w Panu Tadeuszu, zachowało swoją atrakcyjność do dziś.
Rodzaj oprawy | skórzana |
---|---|
Rodzaj papieru | czerpany |
Opracowanie graficzne | Elżbieta Chodkiewicz-Przypkowska |
Język | polski |
Nakład | 500 egzemplarzy, z czego 350 numerowanych przez Kurtiak i Ley |
Format | około 22 x 15,5cm |
[360 width=”100%” height=”400px” src=”yofla360/Compendium-ferculorum”]